długie włosy

См. также в других словарях:

• włos — m IV, D. a, Ms. włossie; lm M. y 1. «nitkowaty zrogowaciały wytwór naskórka ssaków, składający się z zagłębionego w skórze korzenia z cebulką oraz z wystającej ponad skórę łodygi (trzonu); w lm owłosienie głowy ludzkiej» Koński, psi włos. Cienki …   Słownik języka polskiego

• nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… …   Słownik języka polskiego

• rozpuścić — dk VIa, rozpuścićpuszczę, rozpuścićcisz, rozpuścićpuść, rozpuścićcił, rozpuścićpuszczony rozpuszczać ndk I, rozpuścićam, rozpuścićasz, rozpuścićają, rozpuścićaj, rozpuścićał, rozpuścićany 1. «sporządzić roztwór (jednolitą fizycznie mieszaninę)… …   Słownik języka polskiego

• koński — 1. «należący do konia, dotyczący konia lub koni» Końska grzywa. Końskie rżenie. Końskie podkowy. Tętent końskich kopyt. 2. «podobny do konia, taki jak u konia» Szczerzył w uśmiechu długie, końskie zęby. ◊ Końska kuracja, końska dawka «intensywna… …   Słownik języka polskiego

• moda — ż IV, CMs. modzie; lm D. mód 1. «zwyczaj, obyczaj przejściowy, zmienny, przeciwstawiający się dotychczasowej tradycji w danej dziedzinie» Moda artystyczna, literacka. Moda w sztuce, architekturze. Moda na nowoczesność, na kolekcjonerstwo, na… …   Słownik języka polskiego

• nosić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, noszę, nosićsi, noś, noszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chodzić długo lub wielokrotnie, będąc czymś obciążonym, trzymając lub przytrzymując coś rękami, mając coś na plecach …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… …   Słownik języka polskiego

• kucyk — m III, DB. a, N. kucykkiem, lm M. i 1. → kuc 2. zwykle w lm «rodzaj uczesania dziewczynek; niezbyt długie włosy związane przy uszach; także krótkie, cienkie warkoczyki» Włosy miała związane w kucyki …   Słownik języka polskiego

• warkocz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «długie włosy uplecione z trzech pasm» Gruby warkocz. Warkocze związane wstążkami. Pleść warkocz. Zapleść włosy w warkocz. Uczesać się w warkocze. Upiąć warkocz na głowie. ∆ astr …   Słownik języka polskiego

• kok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj fryzury u kobiet, długie włosy zebrane razem i upięte w węzeł z tyłu głowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spiąć, uczesać włosy w kok. <fr.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kucyk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co kuc: Dziecko na kucyku. Cyrkowy kucyk. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kucyk II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} niezbyt długie włosy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień